Die meeste van die Cora-families woon hoog in die berge, in hutte omring deur mielielande wat vanaf die vliegtuigvlug gesien kan word. Die kinders word op Maandae deur hul ouers skool toe geneem, waar hulle tot Vrydag studeer, eet en slaap.
Die vliegtuig vlieg oor die berge van hoë pieke en diep kranse totdat dit bo-op 'n heuwel beland. Dan neem 'n ongelukkige vragmotor ons na die stad Jesús María, met 'n sagte en droë klimaat, met ongeveer duisend inwoners. In teenstelling met die woestynlandskap van kaktusse, kruis 'n rivier met deursigtige water die dorp, is daar ook 'n hout hangbrug.
Alhoewel die stad 'n munisipale president het wat administratiewe aangeleenthede behartig en met openbare stemme verkies word, is die Cora-goewerneur die hoogste gesag, wat 'n morele leier is en godsdienstige seremonies en tradisionele feeste voorsit. Hy tree ook op as regter in alledaagse konflikte. Hy is 'n bejaarde man met die naam Mateo de Jesús, met 'n diep blik en spaarsamige gesprek, maar met 'n vriendelike groet.
Die goewerneur en sy raad van twaalf mans is gevestig in die Royal House, 'n soliede konstruksie wat aan die buitekant van klip en klei is, en binne alles magies is. Die vloer is van mat, die lang banke is gemaak van stompe wat in die helfte gesny is en in die middel is daar 'n groot toerusting. Guajes en kalebas hang van die mure en plafon, versier met vere en linte. Terwyl die lede van die Cora cabildo gemeenskapskwessies in hul moedertaal bespreek, rook sommige en slaap hulle weer. Met skemer lees hulle in Cora en Spaans 'n brief waarin hulle belang stel in die behoud van hul kultuur en natuur, wat ook op 1 Januarie gelees moet word tydens die hernuwingseremonie van die mag, wanneer die nuwe goewerneur sy amp neem. en sy twaalf agente, wie se posisies vir een jaar beklee sal word.
Die seremonies kan oor etlike dae en nagte uitgebrei word, vergesel deur musiek en dans. Ons kon twee daarvan sien, wat verband hou met die verandering van magte: 'n ritueel van verskeie perderuiters te perd en 'n dans van mans met maskers van krale, waarin 'n 12-jarige meisie as La Malinche opgetree het. 'N Ander belangrike feestelikheid is die van die Heilige Week, waarin die Passie voorgestel word met die halfnaakte liggame wat in kleure geverf is. In die stad is daar ook Huichol-Indiërs, met wie die Coras vreedsaam woon, asook 'n aantal mestizo-families.
Die kerk is Katoliek, hoewel daar 'n sinkretisme bestaan van eeue oue tradisies. Alhoewel die figuur van die priester ongewoon is, betree mense die tempel om met oorgawe te bid en verskillende rituele danse tydens die vieringe te dans. Hulle bring klein offers voor die figure van Jesus Christus en die heiliges, soos: papierblomme, klein tamales, potte met pinole en katoenvlokkies.
Iets eienaardigs is die tamales wat, anders as ander plekke, hier droog en hard is en in 'n klei-oond gekook word.
Van kleins af tot volwassenheid is kleredrag vir Koreaanse vroue en mans baie anders. Hulle dra enkellope rompe en geknoude bloese, waarin pers en warm pienk kleure oorheers. Mans, aan die ander kant, het hul klere gemoderniseer, aangesien hulle gewoonlik in 'n cowboy-styl aantrek met 'n denimbroek, stewels en 'n Texaanse hoed, onder meer omdat baie van hulle 'aan die ander kant' gaan werk, sowel as hulle bring dollars, hulle voer ook Amerikaanse goedere en doeane in. Hier, soos in ander streke van Mexiko, is dit die vroue wat die inheemse kostuums en ander tradisies die beste bewaar. Byna alle mans dra egter helderkleurige katoendoeke. Baie min behou nog die oorspronklike hoed met plat rand met 'n halfronde kroon.
Die klein hotel van die plek, 'n huis bedek met teëls wat met behulp van 'n motorbattery verlig word, word bestuur deur 'n hiperaktiewe mestizo-vrou met die naam Bertha Sánchez, wat ander ondernemings op dieselfde plek bestuur: restaurant, meubelwinkel, handwerkwinkel en fotografie. In sy vrye tyd gee hy kinders vir katkisasie.
Tot onlangs was die stad ver van die beskawing af, maar nou met vooruitgang, het die voorkoms daarvan verander, aangesien die pragtige klip-, adobe- en teëlhuise begin vervang het met blokhuise en plat sementplate. In die geboue wat deur die regering gebou is - skool, kliniek, biblioteek en stadsaal - is daar geen respek vir die oorspronklike omgewing nie.
Alhoewel die meeste inwoners blykbaar geïntrigeerd en selfs ongemaklik is deur die aanwesigheid van buitestaanders, is dit 'n plek waar die raaisel van die teruggaan na die verlede gevoel kan word.
As jy na Jesus Maria gaan
Daar is twee maniere om daarheen te kom: per vliegtuig wat al 'n halfuur of 40 minute vlieg - afhangend daarvan of dit onderskeidelik Tepic of Santiago Ixcuintla verlaat - of per grondpad wat agt uur duur noordoos van die hoofstad. staat, maar met min sekuriteit.
Die vliegtuigreis het nie 'n presiese skedule, datum of retoerbestemming nie, want dit kan Santiago of Tepic wees.
