O Malinalli, as hulle maar net weet! As hulle u kon sien die oggend van 15 Maart 1519 toe die Here van Potonchán u saam met negentien medeslawe aan daardie bebaarde en sweterige vreemdeling gegee het om die vriendskapsverbond te verseël.
En sy was skaars 'n meisie, naak behalwe die skaal van suiwerheid wat aan haar middel hang en die los swart hare wat haar skouers bedek. As hulle die vrees geken het, voel jy vir hoe geweldig dit is om te vertrek, wie weet waar, met daardie vreemde mans met onbegryplike tonge, vreemde klere, masjiene met mond van vuur, donderend en diere so groot, so onbekend, dat daar eers geglo is dat die vreemdelinge wat daarop ry, tweekoppige monsters was; die angs om daardie drywende heuwels te beklim, om aan die genade van daardie wesens te wees.
Weereens het u van eienaar verwissel, dit was u lot as slaaf. Tamañita, u ouers het u verkoop aan die Pochtec-handelaars, wat u na Xicalango, 'die plek waar die taal verander', geneem het om weer verkoop te word. Jy onthou nie meer jou eerste meester nie; jy onthou wel die tweede, die heer van Potonchán, en die wakende oog van die minnares van die slawe. U het die Maya-taal geleer en gehoorsaam om die gode te respekteer en hulle te dien. Jy was een van die mooiste, jy het ontslae geraak dat jy aan die god van reën aangebied is en onder in die heilige cenote gegooi is.
Daardie warm oggend in Maart word u vertroos deur die woorde van die chilam, die goddelike priester: "U sal baie belangrik wees, u sal liefhê totdat u hart breek, ay del Itzá Brujo del Agua ...". Dit troos u om metgeselle te hê, die nuuskierigheid van die veertien of vyftien jaar help u, want niemand weet wat u geboortedatum of plek is nie. Net soos jy, weet ons net dat jy grootgeword het in die lande van mnr. Tabs-cob, verkeerd uitgespreek deur vreemdelinge soos Tabasco, op dieselfde manier as wat hulle die naam na die stad Centla verander het en dit Santa María de la Victoria genoem het, om die seëvier.
Hoe was jy, Malinalli? U verskyn op die doeke van Tlaxcala, altyd geklee in 'n huipil en met u hare af, altyd langs kaptein Hernando Cortés, maar die skilderye, net tekeninge, gee ons nie 'n duidelike idee van u eienskappe nie. Dit is Bernal Díaz del Castillo, 'n soldaat van Cortés, wat u gesproke portret sal maak: 'sy was mooi en indringend en uitgaande ... kom ons sê hoe Marina Marina, 'n vrou van die aarde, wat 'n manlike poging sy gehad het ... ons het nooit swakheid in haar gesien nie, maar baie groter inspanning as 'n vrou ...
Vertel my, Malinalli, het jy regtig 'n Katoliek geword in daardie maand wat die reis geduur het totdat jy die kus van Chalchicoeca, vandag Veracruz, bereik het? Jerónimo de Aguilar, gevange geneem in 1517 toe die Maya's Juan de Grijalva verslaan, was die een wat die woorde van Fray Olmedo in Maya's vertaal het, en sodoende het hulle u laat weet dat u vereerde gode vals was, dat hulle duiwels was en dat daar net een unieke god was. maar in drie mense. Die waarheid is dat dit vir die Spanjaarde dringend nodig was om u te doop, want hy is geëkskommunikeer wat by 'n ketter geslaap het; Daarom het hulle water op u kop gegooi en selfs u naam verander, van toe af sou u Marina wees en u liggaam moet bedek.
Was jou eerste liefde Alonso Hernández de Portocarrero, aan wie Cortés jou gegee het? Net drie maande was jy syne; Sodra Cortés, toe hy Motecuhzoma se ambassadeurs ontvang het, besef het dat die enigste een wat Nahuatl praat en verstaan, jy is, het hy jou minnaar geword en Juan Pérez de Arteaga as sy begeleier gestel. Portocarrero vertrek na die Spaanse koninkryk en u sal hom nooit weer sien nie.
Was jy lief vir Cortés, die man, of was jy aangetrokke tot sy mag? Was u bly om die toestand van slaaf te verlaat en die belangrikste taal te word, die sleutel wat die deur van Tenochtitlan oopgemaak het, omdat u nie net woorde vertaal het nie, maar ook die manier van dink, die maniere, die Totonac, Tlaxcala-oortuigings aan die oorwinnaar verduidelik het? en mexicas?
U sou kon besluit om te vertaal, maar u het verder gegaan. Daar in Tlaxcala het u aangeraai om die spioene se hande af te kap sodat hulle die Spanjaarde sou respekteer; daar in Cholula het u Hernando gewaarsku dat hulle van plan was om hulle dood te maak. En in Tenochtitlan het u die fatalisme en twyfel oor Motecuhzoma verduidelik. Tydens die Sad Night het jy saam met die Spanjaarde geveg. Na die val van die Mexicaanse ryk en die gode het u 'n seun van Hernando, Martincito, gehad toe sy vrou Catalina Xuárez, wat 'n maand later sou sterf, in Coyoacan aankom, miskien vermoor. En u sou weer in 1524 met die Hibueras-ekspedisie vertrek en u kind in Tenochtitlan agterlaat. Tydens die ekspedisie het Hernando jou met Juan Jaramillo, naby Orizaba, getrou. Uit daardie huwelik sou u dogter María gebore word, wat jare later die erfenis van haar 'vader' sou beveg, aangesien Jaramillo alles van die broerskinders van sy tweede vrou, Beatriz de Andrade, geërf het.
Later, met misleiding, sou Hernando Martin van u wegneem om hom as bladsy na die Spaanse hof te stuur. O, Malinalli, was jy ooit spyt dat jy Hernando alles gegee het? Hoe het u gesterf, een oggend op 29 Januarie 1529 in u huis in Monedastraat gesteek, volgens Otilia Meza, wat beweer dat u die doodsertifikaat wat deur Fray Pedro de Gante onderteken is, gesien het, sodat u nie sou getuig in teen Hernando in die verhoor wat gemaak is? Of is u aan die plaag dood, soos u dogter verklaar het? Vertel my, pla dit jou dat jy as Malinche bekend staan, dat jou naam sinoniem is met haat vir wat Mexikaans is? Wat maak dit saak, nie waar nie? Min was die jare wat u moes leef, wat u in daardie tyd bereik het. U het liefdes, beleërings, oorloë geleef; u het deelgeneem aan die gebeure van u tyd; jy was die moeder van wangedrag; jy leef nog in Mexikaanse geheue.
