Gebore Frances Erskine Inglis en later getroud met Don Angel Calderón de la Barca, het sy bekend geword nadat sy die van van haar man, die premier gevolmagtigde van Spanje in Mexiko, aangeneem het en na ons land gereis het. Dit is in daardie stad dat sy met Calderón de la Barca trou.
Gebore Frances Erskine Inglis en later getroud met Don Angel Calderón de la Barca, het sy bekend geword nadat sy die van van haar man, die premier gevolmagtigde van Spanje in Mexiko, aangeneem het en na ons land gereis het. Dit is in daardie stad dat sy met Calderón de la Barca trou.
Sy het einde Desember 1839 saam met hom in Mexiko aangekom en het in die land gebly tot Januarie 1842. Gedurende die tyd het Madame Calderón de la Barca 'n groot korrespondensie met haar familie onderhou, wat haar gehelp het om 'n merkwaardige boek uit te gee, saamgestel uit vier-en-vyftig briewe, getiteld Life in Mexico during a residence of two years in that country, wat ook in Londen gepubliseer is met 'n kort voorwoord van Prescott.
Hierdie boek neem 'n uitstekende plek in die uitgebreide lys boeke wat ons 'reise' of 'reisigers in Mexiko' noem, en dit val binne die raamwerk van die boeke van buitelandse skrywers wat tussen 1844 en 1860 verskyn het. Dit het natuurlik die titel. , Lewe in Mexiko gedurende 'n twee jaar verblyf in daardie land.
Die verdienste dat Madame Calderón die eerste keer aan Spaanssprekendes voorgelê het, behoort aan Don Manuel Romero de Terreros, markies van San Francisco. Hy publiseer en was in beheer van die eerste Spaanse vertaling van Life in Mexico ..., gemaak deur Don Enrique Martínez Sobral, van die Royal Spanish Academy in 1920. Voor en na die vertaling het baie Mexikaanse denkers, kritici en persoonlikhede hul mening oor sy werk op 'n goeie of slegte manier gegee. Vir Don Manuel Toussaint het die boek byvoorbeeld 'die mees gedetailleerde en suggestiewe beskrywing van ons land' gelyk; Manuel Payno dink dat sy briewe niks anders is as 'satires' nie, en Altamirano, passievol, skryf dat 'After (Humboldt) byna al die skrywers ons belaster het, van Löwerstern en mev. Calderón de la Barca, tot die skrywers van Maximilian se hof ”.
Die aantekeninge oor haar is egter min, behalwe vir die een wat haar 'n noemenswaardige Yucatecan gemaak het, Justo Sierra O'Reilly, wat in sy dagboek skryf, tydens 'n verblyf in Washington, een van die min tonele wat oor haar opgeneem word: 'Met die eerste besoek aan Don Angel, het hy my voorgestel aan mevrou Calderón, sy vrou. Madama Calderón was al aan my bekend as skrywer, omdat ek 'n boek van haar oor Mexiko gelees het wat met genoeg talent en genade geskryf is, hoewel sommige van haar opinies nie baie regverdig gelyk het nie. Madama Calderón het my ontvang met die hoflikheid en vriendelikheid wat kenmerkend van haar is en haar sosiale behandeling aangenaam maak. (...) Hulle verbintenis was baie onlangs toe Don Angel na Mexiko oorgeplaas is in sy hoedanigheid as gevolmagtigde minister en Madama Calderón in staat was om die prentjie wat sy voorgestel het om uit die indrukke te put, 'n paar toevoegings te gee. Ek weet nie of hy spyt gehad het oor sekere houe wat in daardie skildery van Mexiko gegee is nie; wat ek wel kan sê, is dat hy nie baie van toespelings op sy boek hou nie en die geleentheid vermy om daaroor te praat. Madama Calderón behoort tot die biskoplike nagmaal; En hoewel die diskresie en verstandigheid van haar man hom nooit toegelaat het om die geringste waarneming hierop te rig nie, nie eers toe Don Angel die bittere beswyming deurgaan nie (sy woorde is letterlik) om haar op Sondae na die deur van die Protestantse kerk te vergesel en dan te gaan hy na die Katolieke; nietemin was die goeie dame ongetwyfeld oortuig van die Katolieke waarhede, want kort voor my aankoms in Washington het sy die Romeinse nagmaal aanvaar. Meneer Calderón de la Barca het my met soveel opregte geesdrif van hierdie gebeurtenis vertel dat dit sy hart geëer het en sy ware Katolisisme bewys het. Madame Calderón is vlot in die belangrikste moderne tale; hy is uitstekend opgelei en was die siel van die briljante samelewing wat in sy huis ontmoet het. '
Oor sy liggaamsbou sê niemand 'n woord nie, hoewel almal sy geniale, sy intelligensie en sy voortreflike opvoeding prys. Die enigste portret van haar is die foto wat op hierdie bladsy geïllustreer word, 'n foto wat in volle volwassenheid geneem is, met 'n gesig sonder twyfel baie Skotse.
