Dit is 'n fantastiese avontuur om 'n boek op te spoor en 'n hele biblioteek te red of weer op te bou. Ons huidige versameling bestaan uit die biblioteke van 52 kloosters van nege godsdienstige ordes en vorm 'n klein, maar beduidende deel van die totaal wat deur die Nasionale Instituut vir Antropologie en Geskiedenis bewaar word.
Die oorsprong van hierdie kloosterbiblioteke was te danke aan die begeerte van die eerste Franciscane om hoër onderwys aan die inboorlinge te gee, sowel as om die godsdienstiges wat uit Spanje afkomstig was met klein opdragte klaar te maak.
'N Voorbeeld van die eerste was die Kollege van Santa Cruz de TlatelolcoDaarbenewens word die begeerte van sommige Franciscane om meer te wete te kom oor inheemse oortuigings, geloof en belangstelling uitgespreek, wat in baie gevalle op humanistiese reddingsondernemings uitloop. Tlatelolco was 'n vrugbare brug vir hierdie benadering. San Francisco el Grande, San Fernando, San Cosme, onder andere, was huise waar baie Franciscane opleiding ontvang het wat hul studies voltooi het totdat hulle in die orde bely het.
In hierdie skole, vir die inboorlinge en in die kloosters, vir die beginners, is daar ook 'n kloosterregime gehandhaaf met klasse in Latyn, Spaans, grammatika en filosofie, gekombineer met kategese en liturgie. Om hierdie studies te ondersteun, is die biblioteke of boekwinkels, soos hulle destyds genoem is, gekweek met werke wat fundamentele kwessies en aspekte van die kulturele nalatenskap van die Ou Wêreld aan studente beskikbaar gestel het.
Die inventarisse bevat werke van die Griekse en Latynse klassieke: Aristoteles, Plutarchus, Virgil, Juvenal, Livy, Sint Augustinus, van die kerkvaders en natuurlik die Heilige Skrif, benewens kategese, leerstellings en woordeskat.
Hierdie biblioteke is sedert hul ontstaan ook gekweek met die bydrae van inheemse kennis op die gebied van pre-Spaanse medisyne, farmakologie, geskiedenis en literatuur. 'N Ander bron wat hulle verryk het, was die Mexikaanse indrukke, 'n produk van die samesmelting van die twee kulture, wat in inheemse tale geskryf is. Die woordeskat van Molina, die Psalmodia Christiana van Sahagún, en vele meer, is in Nahuatl geskryf; ander in Otomí, Purépecha en Maya, geskryf deur die broeders Pedro de Cante, Alonso Rangel, Luis de VilIalpando, Toribio de Benavente, Maturino Cilbert, om maar 'n paar te noem. Onder leiding van die groot Latinis Antonio VaIeriano, 'n boorling van Atzcapotzalco, het 'n groep vertalers en informante oor die inheemse kultuur godsdienstige dramas in Nahuatl vervaardig om opname te vergemaklik. Baie klassieke werke is vertaal deur drietalige inheemse mense wat Nahuatl, Spaans en Latyn praat. Met hulle kan die redding van antieke tradisies, die uitwerking van kodes en die samestelling van getuienisse verskerp word.
Ten spyte van die verskillende verbode, sensure en konfiskering van Mexikaanse drukkers, wat deur die kroon bepaal is, was daar sommige - soos Juan Pablos - wat in Mexiko-stad voortgegaan het om werke van Franciskane, Dominikane en Augustiniërs te druk en getrou aan die gebruik In die 16de eeu het hulle dit direk in hul werkswinkel verkoop. Ons is dit aan hulle verskuldig dat 'n sekere produksie voortgesit is, wat die boekwinkels met hierdie soort werk verryk het.
Die gewone biblioteke was nie vrygestel van die huidige probleem van die verlies van boeke weens diefstal en die verkoop van bibliografiese materiaal van sommige van hul bewaarders nie. As 'n beskermingsmaatreël teen voorbedagte rade, het die biblioteke die 'vuurmerk' begin gebruik, wat die eienaarskap van die boek aangedui en maklik geïdentifiseer het. Elke klooster het 'n eienaardige logo bedink wat byna altyd gevorm is met die letters van die klooster, soos die Fransiskane en die Jesuïete, of met behulp van die simbool van die orde, net soos die Dominikane, Augustiniërs en Karmeliete. Hierdie stempel is aangebring in die boonste of onderste snye van die drukwerk, en minder gereeld in die vertikale snit en selfs in die boek. Die handelsmerk is met 'n rooiwarm strykyster aangebring, vandaar die naam 'vuur'.
Dit blyk egter dat die diefstal van boeke in kloosters so gereeld geword het dat die Franciskane na die pous Pius V gegaan het om hierdie situasie met 'n bevel te stop. So lees ons in die Pouslike Besluit, wat op 14 November 1568 in Rome gegee is, die volgende:
Volgens wat ons meegedeel is, is sommige wonderlik met hul gewete en siek van hebsug, nie skaam om die boeke uit die biblioteke van sommige kloosters en huise van die orde van die broeders van Sint Franciscus te neem vir plesier nie, en in hul hande te hou vir hul gebruik, in gevaar van hul siele en van die biblioteke self, en nie 'n bietjie agterdog vir die broers van dieselfde orde nie; Op hierdie manier, in die maatstaf wat ons amp interesseer, en vrywillig en ons besliste kennis 'n tydige oplossing wil gee, ordineer ons deur die huidige, elkeen van die sekulêre en gereelde kerklike persone van enige staat, mate, orde of voorwaarde dat hulle mag wees, selfs as hulle met die biskoplike waardigheid skyn, om nie te steel deur diefstal of op enige manier wat hulle van die bogenoemde biblioteke of sommige daarvan aanneem nie, enige boek of notaboek nie, aangesien ons onsself aan enige van die ontvoerders wil onderwerp tot die vonnis van ekskommunikasie, en ons bepaal dat niemand, behalwe die Romeinse pous, op die plek absolusie kan ontvang nie, behalwe net op die uur van die dood.
Hierdie pouslike brief moes op 'n sigbare plek in boekwinkels geplaas word, sodat almal bewus sou wees van die apostoliese afkeuring en die boetes wat iemand opgelê het wat 'n werk toegeëien het.
Ongelukkig het die euwel voortgeduur ondanks die pogings om dit teë te werk. Ten spyte van hierdie ongunstige omstandighede, is daar baie belangrike biblioteke gevorm wat die doel van die studie en navorsing wat in die kloosters en skole van die godsdienstige orde wat in die hele Nieu-Spanje geëvangeliseer is, ondersteun. Hierdie boekwinkels het 'n enorme kulturele rykdom bevat waarvan die integrasie van die verskillende elemente wat hulle saamgestel het 'n waardevolle waarde vir die bestudering van die kultuur van Nieu-Spanje gegee het.
Dit was ware kultuursentrums wat navorsingswerk op baie terreine ontwikkel het: historiese, literêre, taalkundige, etnohistoriese, wetenskaplike, studies oor Latynse en inheemse tale, sowel as die onderrig van lees en skryf aan inheemse mense.
Die konvensionele biblioteke is tydens die Juárez-regering gekonfiskeer. Amptelik is hierdie boeke in die Nasionale Biblioteek opgeneem, en baie ander is in Mexikostad deur bibliofiele en boekhandelaars verkry.
Op die oomblik is die funksie van die Nasionale Biblioteek vir Antropologie en Geskiedenis om die take te organiseer om die geldfondse te organiseer wat die Instituut in verskillende INAH-sentrums van die Republiek bewaak, om dit tot diens van navorsing te stel.
Die versameling van versamelings, die integrasie van die boekwinkels van elke klooster en, so ver moontlik, om hul voorraad op te stel, is 'n uitdaging en, soos ek aan die begin gesê het, 'n fantastiese en aantreklike avontuur. In hierdie sin is die "vuurmerke" baie nuttig, aangesien dit ons die leidraad gee om kloosterbiblioteke en hul versamelings te herbou. Sonder hulle sou hierdie taak onmoontlik wees, vandaar die belangrikheid daarvan. Ons belang om dit te bewerkstellig, lê daarin om navorsing die moontlikheid te bied om deur middel van 'n geïdentifiseerde versameling die ideologie of filosofiese, teologiese en morele strominge van elke orde te ken en die invloed daarvan in die evangelisasie en apostoliese optrede daarvan.
Redding, ook met die identifisering van elke werk, deur middel van katalogusse, die kulturele waardes van Nieu-Spanje, wat die fasiliteite bied vir hul studie.
Na sewe jaar werk in hierdie lyn is die integrasie en konsolidasie van die versamelings bereik volgens hul oorsprong of oorspronklike herkoms, hul tegniese verwerking en die voorbereiding van konsultasie-instrumente: 18 gepubliseerde katalogusse en 'n algemene inventaris van die fondse wat die INAH bewaak, binnekort verskyn, bestudeer vir die verspreiding en konsultasie daarvan, asook aksies wat daarop gemik is om dit te bewaar.
Die Nasionale Biblioteek vir Antropologie en Geskiedenis bevat 12 duisend volumes uit die volgende godsdienstige ordes: Capuchins, Augustiniërs, Franciskane, Karmeliete en die gemeente van redenaars van San Felipe Neri, waarvan die Seminarie van Morelia, Fray Felipe de Lasco, opval. , Francisco Uraga, Conciliar Seminary van Mexico City, kantoor van die Heilige Inkwisisie en Kollege van Santa María de Todos los Santos. Die bibliografiese fondse van hierdie aard dat die lNAH-wagte in Guadalupe, Zacatecas, in die voormalige gelyknamige klooster is, kom van die propagandakollege wat die Fransiskane in daardie klooster gehad het (13 000 titels). Hulle kom uit dieselfde klooster in Yuriria. , Guanajuato (4500 titels), en in Cuitzeo, Michoacán, met ongeveer 1 200 titels. In die Casa de Morelos, in Morelia, Michoacán, met 2 000 titels soos in Querétaro, met 12 500 titels uit verskillende kloosters in die streek. 'N Ander bewaarplek is in die National Museum of the Viceroyalty, waar die biblioteke wat tot die Jesuïete en die Dominikaanse orde behoort, met 4500 titels, en in die ex-klooster Santa Mónica in die stad Puebla, met 2 500 titels geleë is.
Kontak met hierdie Europese en Nieu-Spaanse, wetenskaplike en godsdienstige boeke uit 'n verlede wat ons identifiseer, ons inspireer met respek, eerbied en welkom, terwyl ons aandag vra vir 'n historiese geheue wat sukkel om te oorleef in die lig van verlating en sekulêre verwaarlosing in die dat die koloniale Katolieke ideologie deur 'n triomfantelike liberalisme verban is.
Hierdie nuwe Spaanse biblioteke, vertel Ignacio Osorio, "is die getuies en dikwels die agent van duur wetenskaplike en ideologiese gevegte waardeur New Hispanics die Europese visie van die wêreld vir die eerste keer oorgeneem het en tweedens het hulle hul eie historiese projek ontwikkel"
Die belangrikheid en voortbestaan van hierdie gewone bibliografiese versamelings vra en eis ons bes.
